W dniu 13 października 2003 roku odbyła się uroczystość
nadania Naszemu Gimnazjum imienia Ziemi Kujawskiej

DLACZEGO „ZIEMI KUJAWSKIEJ”?

Zespół d/s Nadania Imienia Szkole zastanawiając się nad wszystkimi przedstawionymi propozycjami wybrał ostatecznie im. „ZIEMI KUJAWSKIEJ”.

Co zadecydowało o tym wyborze?

Wiemy, że nadając imię staramy się zawsze wybierać to najładniejsze i to najciekawsze. Często nadając imiona dzieciom kierujemy się tym jak wybrane przez nas imię zapadło w naszej pamięci poprzez życie osób, które je nosili. Nadając imię szkole instytucji, ulicy czy określonemu miejscu staramy się zawsze aby upamiętniało ono czyjąś postać, której imię powinno zostać zachowane dla potomności.

Cóż więc to za imię „Ziemia Kujawska”? Co w niej ładnego? Co ciekawego? Czyje czyny ma sławić?

To nasze imię, ludzi którzy tu żyli, żyją i żyć będą. Co ładnego? To uroda miejsc i chwil, które tu przeżyliśmy i przeżyjemy. To uroda wspomnień które czynią nas bogatszymi i pięknymi. To uroda mamy, rozsądek taty doświadczenie i dobroć  dziadków, ludzi których znaliśmy. To chwile zwątpień i upadków ale i wiary i bohaterstwa tego historycznego, ale i tego cichego codziennego nie opisywanego w podręcznikach. Co ciekawego? Fascynujący świat życiorysów ludzi związanych z tą ziemią. Ciekawy świat zabytków, pamiątek i wspomnień, które po sobie pozostawili. Kogo sławi? Tych wielkich, których znamy z kart historii, pierwszych stron gazet czy pomników. Tych, o których nikt nigdy nie napisze a swoim sumiennym i uczciwym życiem dawali i dają przykład jak dobrze żyć. Ziemia Kujawska to my i nasi przodkowie to nasze imię.

 KUJAWY – RYS HISTORYCZNY

Kujawy to jedna z historycznych i etnograficznych dzielnic Polski. Początkowo stanowiły one część państwa Polan, aby następnie w wyniku jego rozwoju stać się integralną częścią państwa Polskiego. Historyczne granice Kujaw biegną wzdłuż lewego brzegu Wisły od ujścia Skrwy na południu do ujścia Wdy na północy. Zachodnią granicę Kujaw wyznacza linia biegnąca od Koronowa do Noteci następnie z zachodu otaczająca Strzelno poprzez Skulsk ponownie wzdłuż Noteci dalej przez Chodecz i Lubień, aż do Wisły.

Tereny te ze względu na urodzajność gleb obfitość złóż soli i położenie na skrzyżowaniu szlaków handlowych (np. szlaku bursztynowego) stały się miejscem osadnictwa już w epoce neolitu. W okresie wczesnego średniowiecza z tych samych względów oraz z powodów strategicznych (Kujawy stanowiły pomost i bazę do podboju Pomorza Wschodniego, Prus oraz Mazowsza) ziemie te odegrały wielką rolę w procesie kształtowania państwa polskiego.

Nazwa Kujawy pojawiła sięga po raz pierwszy w tzw. Bulli Gnieźnieńskiej z 1136 roku. Samo zaś jej pochodzenie jest najczęściej wywodzone od  „kujawa”- wiatr północny. Wyodrębnienie Kujaw jako dzielnicy, miało miejsce w  1194 roku i od tego czasu, pomimo połączenia z Wielkopolską (1195-1202) i Mazowszem (1202-1233) Kujawy nie zatraciły już swojej odrębności. 

Osobne księstwo kujawskie utworzył dla swego syna Kazimierza I około roku 1233 Konrad Mazowiecki. W 1248 roku obszar księstwa powiększony został o Ziemię Dobrzyńska, a jego stolicą administracyjną został Inowrocław. Głównym natomiast ośrodkiem organizacji kościelnej było istniejące od 1123 roku biskupstwo we Włocławku. Po śmierci Kazimierza nastąpił podział księstwa na: inowrocławskie pod władzą Ziemomysła i brzesko-kujawskie pod władzą Władysława Łokietka. Księstwo brzesko-kujawskie weszło w skład królestwa polskiego, utworzonego przez Łokietka, księstwo inowrocławskie natomiast uległo dalszym podziałom. Najprawdopodobniej w 1314 roku utworzono na terenie Kujaw inowrocławskich trzy odrębne księstwa. Jednym z nich, którego władcą został najmłodszy syn Ziemomysła, Kazimierz było księstwo gniewkowskie. W 1332 roku Kujawy zostały zajęte przez Krzyżaków a zwrócone zostały Polsce dopiero na mocy postanowień pokoju kaliskiego w 1343. W 1365 roku Kazimierz Wielki wykupił od Władysława Białego ostatnią część Kujaw-księstwo gniewkowskie.

Wiek XIV i XV to okres rozwoju gospodarczego, leżących na pograniczu  Kujaw. Do 1466 roku przerywany był on jednak częstymi i wyniszczającymi najazdami krzyżackimi.  Załamanie koniunktury gospodarczej na Kujawach trwającej jeszcze w wieku XVI następuje w następnym stuleciu między innymi w wyniku najazdów szwedzkich.

W XIV wieku Kujawy podzielone zostały na dwa województwa: inowrocławskie i brzesko-kujawskie posiadające jednak wspólny sejmik obradujący w Radziejowie. Podział taki został zlikwidowany w 1772 roku po włączeniu województwa inowrocławskiego do państwa pruskiego, w ramach którego znalazły się po drugim rozbiorze całe Kujawy. Po krótkotrwałym istnieniu Księstwa Warszawskiego, Kujawy zostały podzielone między zaborców: część z Inowrocławiem, Bydgoszczą i Kruszwicą została ponownie wcielona do Prus, reszta natomiast wraz z Brześciem Kujawskim i Włocławkiem weszła w skład Królestwa Polskiego (w granicach województwa mazowieckiego).

Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku. Kujawy weszły w skład województw warszawskiego i poznańskiego, po II wojnie światowej zostały częścią województwa bydgoskiego.

 Obecnie należą do województwa kujawsko-pomorskiego.